MiniDisc'i Neden Hala Seviyorum [Görüş]

İlan

Ofis çekmecemi birkaç gün önce temizledikten sonra, kendimi çekmecenin alt kısmında küçük, şeffaf bir plastik kasayı kovalarken buldum, bir şekilde ya tutamadım ya da ne olduğunu çözemedim.

Nihayetinde zafer benim oldu (çekilişi çıkardım ve devrildim; Hala kazandım!) Ve masamda otururken, 1990'ların tüm zarafetinde küçük bir MiniDisc davasıydı.

Ama diskin kendisi neredeydi?

Tam olarak vaat ettiği şeyi yapan ve yazılım hatası / gereksinimi olmayan bir kit parçası için nostalji ağrıları tarafından yakalandı güncellemeler, masanın arkasındaki bir kutuya yöneldim, eski vinil albümlerimin yanında oturdum (evet, gelişen bir desen var, insanlar). Orada renkli ve bir şekilde çalınmak isteyen MiniDiscs koleksiyonumu buldum.

Yanlarında ikinci MiniDisc oyuncum olan Sony MZ-R410 da vardı.

Başka ne yapabilirdim?

MiniDisc'in Harikası

Bunun orta yaşlara yaklaşan, yıllarca süren iPod'larla sarsılan bir adamın sıralaması gibi gelebileceğini biliyorum. MP3 çalarlar ve işletim sistemi güncellemeleri ve kayıt için doğru uygulamayı bulma, ancak MiniDisc gerçekten harikaydı biçim. Tüm bu bagajlara sahip değildi - kelimenin tam anlamıyla bir “basın oyun ve zevk” aracıydı.

Daha da iyisi, bir uçağa müzik çalardan daha çok benzeyen bir terminoloji olan MZ-R410 gibi harika oyuncularla hizmet edildi.

Birkaç saat sonra hala cihazda bulunan aynı AA pili kullanarak MiniDisc oynatıcısını dinliyordum. Oyuncu en son kullanıldığından bu yana iyi bir 6 yıl olmuştu (kısaca, eve taşındığımızda), bu oldukça etkileyiciydi.

En etkileyici olanı elbette ses kalitesiydi. Tutkulu bir Led Zeppelin hayranıyım ve çizilmekten kaçınmak için CD'lerimi çalmaya karşı her türlü önlemi al. Şu anki yöntemim bunları bir DVD'de FLAC formatında saklamak, bir arıza durumunda sabit diskime geri yüklenmeye hazır olmaktır. MiniDisc oynatıcıyı satın aldığımda, her Led Zeppelin CD albümünü 4 MiniDisk'de sakladım, MDLP adı verilen bazı yararlı sıkıştırmalar kullandım. İdeal değil ve orijinal CD'ler kadar iyi değil, ama yine de MP3'ten daha üstün.

Hepsi bu değil. MiniDiscs, aynı zamanda CD-R disklerin aksine, verileri sorunsuz bir şekilde oynatır. Eminim ki sadece yansıtıcı yüzeyde delikler ve medyanın mantar tarafından saldırıya uğradığı küçük yeşil / kahverengi lekeler bulmak için eski bir disk çalmaya çalıştığımda yalnız değilim.

Böyle bir sorun yok MiniDisc - emin, iyi bir manyetizma dozu sorunlara neden olabilir, ancak müziğimi yiyen hiçbir şey belirtisi yok!

Şimdi Minidisc için ne var?

Ne yazık ki 2012 yılında bir Sony MiniDisc oynatıcı ile yapabileceğiniz çok fazla bir şey yok. Diskleri veri depolama olarak kullanma seçeneği yoktur - her durumda yalnızca 150 MB tutarındadır, bu nedenle veriler sınırlıdır.

Bununla birlikte, parlayan bir teknoloji parçası olmaya devam ediyor, ancak hareketli parçaların 8 saat içinde pilin bitmesi anlamına gelmediğine ve kayıt ve çalma kalitesinin MP3'ten çok daha üstün olduğuna dair kanıt.

Sonuç, canlı müzik kaydetmek ve daha sonra tekrar dinlemek için ideal bir şekilde hatırlanan bir formattır. modern bir medya ile kolayca ulaşılamaz (veya herhangi bir cep telefonu güvenliği konseptiniz varsa arzu edilir) Oyuncunun / akıllı telefon.

Nostalji Romantizm

MP3 ve iPod'un popülaritesinin yerini almış olabilir, ancak Sony MiniDisc formatı, küçülen ancak yüksek (zaman) depolama sunabilen harika bir manyetik ortam örneğiydi.

Aslında, bir MiniDisc oynatıcısına ve küçük, kullanışlı disk koleksiyonuna sahip olacak kadar şanslıysanız (plastikle kaplanmıştı), o zaman hala oynatıcıya, disklere veya her ikisi de.

Neden hala on yıl geçirdin? Muhtemelen o zaman formatın ne kadar kullanışlı ve taşınabilir olduğunu fark ettiniz ve oyuncular / kaydediciler. Ve şimdi, onlara baktığınızda, bu kaliteyi takdir edersiniz.

Yoksa sadece ben miyim? Nostaljinin romantizmine yakalandım mı?

Yorumlarda bana bildirin!